Whale Watching
Door: Eric
Blijf op de hoogte en volg Eric en Lida
15 April 2014 | Nieuw Zeeland, Westport
Na de koffie vanochtend zijn we op pad gegaan naar Whale Watchting in Kaikoura. Natuurlijk veel te vroeg daar, maar het weer was lekker. Een flauw zonnetje vergezelde ons naar het kantoor van Whale Watching. Het was nog even spannend of het wel door zou gaan. Het weer was in mijn ogen wel lekker en ik als Biltenaar kan het weten. Het ging door, dus kaarten betaald en op naar de boot met de bus. Op de boot vertelden ze ons dat de zee erg ruw was. Ik zag de spuigzakjes al zitten in de stoel. Niet een zakje maar een stuk of 10. Dat belooft wel veel spektakel. De boot was niet zo groot, maar zag er snel uit. Iedereen moest binnen zitten tijdens het varen en gids deed uit de doeken hoe ze het gingen aanpakken. De boot vaarde uit en gaf gas richting open zee. Wat een snelheid had die boot en deinsde over de golven het leek wel een attractie van de Efteling. Nog niemand met een zakje voor de mond en de gids vertelde dat voorbij de haven al 100 meter diep is. En na 800 meter uit de kust al 1000 meter diep. Dit is ideaal voor de walvis. De walvis, die wij gaan spotten is de Sperm Whale. Hoe die aan zijn naam komt is mij niet geheel duidelijk. Nou geven ze 80% van het geld terug als wij geen walvis zien dus ik had goede hoop. Na een tijdje zetten de kapitein de boot stil en moesten naar buiten. Hij had wat gezien wat leek op een walvis. Inderdaad voor het eerst van ons leven een walvis in het echt. Lida en ik kregen kippenvel en geloofden onze ogen niet. Een Sperm Whale van 18 meter lang, lag daar uit te buiken na een maaltijd. We mochten niet te dichtbij, maar konden het goed zien. Het water spoot omhoog tijdens het ademen en het was gaaf om te zien. De mensen op de boot vergapten zich en fotografeerden er op los.
De gids wist precies hoelang het duurde, voordat hij weer onderging om opnieuw een hapje op de zeebodem 1000 meter diep te halen. De gids vertelde ook dat hij zo’n 40 min onderbleef en dan weer bovenkomt om adem te halen. Nog even zwaaien naar ons en de walvis verdween weer in de diepte. Het was een pracht gezicht en terwijl ik het zie gebeuren vergeet ik een foto te nemen. Jammer maar het staat op mijn netvlies gebrand. Met zijn allen weer de boot in en op naar de dolfijnen, die ook in de buurt moesten zijn. En na 10 minuten varen kwamen de dolfijnen. Allemaal weer naar het dek en Lida en ik stonden op de punt van de boot. De dolfijnen waren in grote getale voor de boot gaan zwemen. Ik schat voorzichtig zo’n 100 stuks. De boot vaarde recht en de dolfijnen sprongen kris kras door elkaar voor de boot. Wat een prachtig gezicht was dat!
Na verloop van tijd was het alweer 40 minuten geleden van de walvis en de kapitein ging weer op zoek naar hem. En ja, hoor hij vond hem alweer. Hij lag weer heerlijk rustig te dobberen. Schitterend en bijzonder want 2 keer een walvis spotten komt niet vaak voor. Wij hadden geluk. Nu had ik een leuk knopje op de camera ontdekt waarmee je 10 foto’s per seconde maakt. Deze keer moest het goed komen. De gids kon zien aan de houding van de walvis wanneer hij aanstalte gaat maken voor de duik. En ja, hoor op het teken van de gids begon mijn fototoestel te klikken en hij hield niet op voordat de walvis onder was. Totaal 275 foto’s gemaakt dus moet er een goed zijn. Na 2.5 uur gingen we terug naar de haven en het was geslaagd!
Terug in de camper zijn wij op weg gegaan naar de andere kant van het Zuidereiland. De rit ging dwars door de bergen en het was een mooie maar vermoeiende weg met veel bochten en heuvels. We kwamen van alles tegen zelfs een boer met schapen. Hij zat in de auto honden achterop in de bak schapen ervoor en lopen maar. Hij ging met zijn auto aan de kant en wuifde, dat we door mochten rijden. Voorzichtig reed ik door en de schapen maakten de baan vrij. Het was een leuk gezicht en we reden verder. Het was rustig op weg en kon lekker doorrijden. De laatste 2 uur hebben wij flinke regen gehad en de stroompjes namen toe en het leidde tot heuse watervalletjes. Het was leuk om te zien. Rond 18.00 uur kwamen we aan op camping even gedag gezegd daar. Want 400 meter terug was een restaurant, dat de camping ons aanraadde en het zag er lokaal uit. Lekker oubollig en wat plaatselijke mensen aan de bar. Lida bestelde een visje en ik de Porc ribbs en het was smullen. Terug naar de camping stroom op de wagen, kachel aan, douchen en koffie weer klaar voor de avond.
Wat betreft de melding van een nieuw dagboekverhaal heb ik contact gemaakt met Waarbenik. Ik hoop dat het gauw wordt verholpen. Tot die tijd kan je naar het verhaal klikken naar het volgend of vorig verhaal. Ik schrijf elke dag en probeer het te plaatsen. Dus bij geen bericht toch maar even kijken.
Hier nog even het adres Website: waarbenik.nu Dagboeknaam: ericenlida
De gids wist precies hoelang het duurde, voordat hij weer onderging om opnieuw een hapje op de zeebodem 1000 meter diep te halen. De gids vertelde ook dat hij zo’n 40 min onderbleef en dan weer bovenkomt om adem te halen. Nog even zwaaien naar ons en de walvis verdween weer in de diepte. Het was een pracht gezicht en terwijl ik het zie gebeuren vergeet ik een foto te nemen. Jammer maar het staat op mijn netvlies gebrand. Met zijn allen weer de boot in en op naar de dolfijnen, die ook in de buurt moesten zijn. En na 10 minuten varen kwamen de dolfijnen. Allemaal weer naar het dek en Lida en ik stonden op de punt van de boot. De dolfijnen waren in grote getale voor de boot gaan zwemen. Ik schat voorzichtig zo’n 100 stuks. De boot vaarde recht en de dolfijnen sprongen kris kras door elkaar voor de boot. Wat een prachtig gezicht was dat!
Na verloop van tijd was het alweer 40 minuten geleden van de walvis en de kapitein ging weer op zoek naar hem. En ja, hoor hij vond hem alweer. Hij lag weer heerlijk rustig te dobberen. Schitterend en bijzonder want 2 keer een walvis spotten komt niet vaak voor. Wij hadden geluk. Nu had ik een leuk knopje op de camera ontdekt waarmee je 10 foto’s per seconde maakt. Deze keer moest het goed komen. De gids kon zien aan de houding van de walvis wanneer hij aanstalte gaat maken voor de duik. En ja, hoor op het teken van de gids begon mijn fototoestel te klikken en hij hield niet op voordat de walvis onder was. Totaal 275 foto’s gemaakt dus moet er een goed zijn. Na 2.5 uur gingen we terug naar de haven en het was geslaagd!
Terug in de camper zijn wij op weg gegaan naar de andere kant van het Zuidereiland. De rit ging dwars door de bergen en het was een mooie maar vermoeiende weg met veel bochten en heuvels. We kwamen van alles tegen zelfs een boer met schapen. Hij zat in de auto honden achterop in de bak schapen ervoor en lopen maar. Hij ging met zijn auto aan de kant en wuifde, dat we door mochten rijden. Voorzichtig reed ik door en de schapen maakten de baan vrij. Het was een leuk gezicht en we reden verder. Het was rustig op weg en kon lekker doorrijden. De laatste 2 uur hebben wij flinke regen gehad en de stroompjes namen toe en het leidde tot heuse watervalletjes. Het was leuk om te zien. Rond 18.00 uur kwamen we aan op camping even gedag gezegd daar. Want 400 meter terug was een restaurant, dat de camping ons aanraadde en het zag er lokaal uit. Lekker oubollig en wat plaatselijke mensen aan de bar. Lida bestelde een visje en ik de Porc ribbs en het was smullen. Terug naar de camping stroom op de wagen, kachel aan, douchen en koffie weer klaar voor de avond.
Wat betreft de melding van een nieuw dagboekverhaal heb ik contact gemaakt met Waarbenik. Ik hoop dat het gauw wordt verholpen. Tot die tijd kan je naar het verhaal klikken naar het volgend of vorig verhaal. Ik schrijf elke dag en probeer het te plaatsen. Dus bij geen bericht toch maar even kijken.
Hier nog even het adres Website: waarbenik.nu Dagboeknaam: ericenlida
-
16 April 2014 - 10:01
Johan En Petra:
Hi luitjes wat een verhaal zeg en wat een ervaring! !!!!!!!!!! Dit vergeet je je leven niet weer. Wij nu ook in Dubai en Johan vraagt onder welke palmboom je nu precies het geld hebt gelegd? -
16 April 2014 - 15:22
Willem:
Wat weer veel gezien zeg. Mooi hoor. Dolfijnen en een heuse walvis. Een prachtig gezicht moet dat zijn. En zoals jij het beschrijft is het net of je er bij bent. Mocht je als schilder niet meer kunnen werken dan moet je maar reisboeken gaan schrijven. Het hele jaar in een camper leven en schrijven. En wij maar genieten van alle verhalen. Hopelijk gaan jullie de zon ook nog zien. Zo niet, dan moet je maar even terugkomen naar Nederland. Het lijkt wel of de zon hier altijd schijnt.
Veel plezier nog. -
16 April 2014 - 16:07
Johan En Petra:
Nog even , de mail is weer geregeld -
16 April 2014 - 17:51
Ma:
Hallo lieve kinderen
Wat een prachtig verhaal en die foto,s schitterend wat een ervaring.Nou jij kan echt goed verhalen schrijven of je het zelf beleeft.Leuk he al die dolfijnen.volgens mij is dit wel een geweldige reis.
Al gewend aan het links rijden blijft vreemd.Morgen komt kelly bij mij eten gezellig hoor.Hier ook aardig weer maar de nachten heel koud om het vriespunt.Nou ik kijk al weer uit naar volgende verhaal.
Groetjes uit de Bilt DK Ma -
16 April 2014 - 22:00
Annette:
Hallo Fam. Zo wat een verhaal!! Zeker gaaf om de walvis van dichtbij te zien!! Vind foto waar die onder gaat!! Dat je net zijn staart nog ziet echt gaaf!! En dan die dolfijnen en zoveel!! En foto's die je gemaakt heb in de bergen zijn echt prachtig om te zien!! Super!! Hoornaar het volgende verslag!! Dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
