Over de grens nieuwe tijdzone

Zat ik vanochtend al vroeg buiten om 05.00 uur was de camping al vol in beweging. Immers stond vandaag de zwemwedstrijd op het meer op het program. De vele boten moesten te water worden gelaten en de zwemmers starten om 08.00 uur voor de 20 km. De camping ligt direct aan het water, zodat de zwemmers alleen met een boot naar de start konden worden gebracht. Er stond een aardige rij naar de helling waar de boten het water in kunnen. De “campingman” zei vol trots dat deze wedstrijd voor de 20e keer wordt gehouden. Ze komen vanuit het hele land en zelfs de TV was aanwezig. Wij vertrokken vroeg van de camping. Wij moeten vandaag 525 km zien te overwinnen. Na 50 km zeggen wij West Australië gedag en verwelkomen wij Northern Territory en samen met 1,5 uur minder vakantie voor ons. Het tijdsverschil wordt 7,5 uur. Er is zelfs een grens en andere regels zoals 130 km op de highway (110 km in WA). Andersom mag je geen groenten en fruit meenemen naar West Australië en ze controleren hierop erg streng. Tevens strenge regels op de verkoop van alcohol.
We moesten ons bij binnenkomst in drankwinkel legitimeren bij een politieagent en bij het afrekenen werd het legitimatiebewijs gescand voor een flesje wijn! Onderweg niet veel gezien alleen een reusachtige kudde koeien en veel plekken waar bosbrand is geweest. In Katherine aankomend even naar Visitor Center geweest voor de nodige informatie. Er is niet veel wat ons bekoord. Wel een NP maar de Gorge’s hebben we genoeg gezien. Na de boodschappen bij de super hebben we de camping opgezocht. Vlakbij was een Hot Spring. Zwembroek aangetrokken en lekker bijgekomen in de Hot Spring. Het water was lekker warm en kraakhelder. Op de camping terugkomend gaf de wijn en whats apps met onze meiden een welkome afwisseling van deze dag. Stephan, onze schoonzoon dienend in Mali, hebben wij ook nog even telefonisch contact gehad. Dat alles goed daar gaat was een geruststellende gedachte.
Het avondmenu had ik samengesteld namelijk tomatensoep uit blik, broodje hamburger en vla toe. De afwas ging ik doen bij campingkeuken en met een bak vol zag ik in het donker niet de sproeier, die naast ons op de lege plek stond. Een hoop herrie deed Lida opschrikken en met de zaklamp bijschijnend het servies bij elkaar rapend of er niks gebroken was. Moet me ook maar niet zo uit sloven ☺.