Via Panorama route naar Swaziland

Na een slechte slaapbeurt, gingen we rond 09.00 uur rijden naar onze nieuwe slaap lodge. De weg lag op de Panoramaroute met vele bezienswaardigheden. Het weer was zo’n 15 graden kouder en de vochtigheid was toegenomen tot motregen. Bah, dit weer hadden we niet besteld. We waren blij dat we gisteren mooi weer hadden. De eerste stop werd Three Roundavels. Drie enorme rotsen, die lijken op hutten van de Zoeloes. Het was mistig en regenachtig maar mooi om te zien. Rode draad op deze weg is Blyde River, welke zand en steen meevoerde en waar de eerste goudzoekers veel goud delfden. Het was niet druk nadat net voor ons 2 bussen wegreden. Op weg naar de volgende stop Bourkes Luck potholes met zijn uitgeslepen erosiegaten. Het begon harder te regenen en bij holes maar eerst pluutje gekocht. De dame in kwestie was een goede onderhandelaarster, die niks van de prijs af deed. Maar ja, een sterk argument met regen. De potholes zagen mooi geslepen uit en na de fotosessie weer verder. Inmiddels kon de plu weer in de plooi en de traditionele dans en zang kwam tot ons. Op weg naar God’s Window, maar dat raam bleef voor ons gesloten. Een dikke mist hing als een gordijn voor de Window, zodat wij daar gauw klaar waren. Het volgende punt van interesse is Pilgrim’s Rest. Een stadje waar goudzoekers hun goud delfden in 1874. Het stadje is in de oude staat teruggebracht. Lodge Hamilton Parks-Hazyview stond als laatste op de lijst en het verwelkomen en de entourage was weer geweldig. ‘s avonds was het gezellig eten met elkaar en natuurlijk werd er gesproken over de belevenissen. De volgende morgen was het ontbijt goed geregeld. Het is toch lekker op het gemakkie. Vandaag naar Swaziland een klein staatje in ZAF. De weg er naar toe was rustig mooi en heuvelachtig. We hadden geen stops ingelast omdat er niet veel van onze gading bijzat. Er liepen weer veel mensen langs de kant van de weg zelfs bij 120 km wegen. Ook kleintjes lopen langs de weg. Je hart breekt als je het ziet. Toch triest om te zien en dat weerhoud mij om daar foto’s van te nemen. De huisjes, die je ziet zijn vaak niet groter dan 5m2. Onze schuren zien er beter uit. Even een momentje van overpeinzing. Geef maar wat extras aan het personeel van de lodges en dergelijke. Bij de grens met Swaziland was het een chaos van jewelste. De schreeuwende douanier van ZAF maande dat wij moesten opschieten, maar waar naar toe? Bij de volgende post naar binnen om stempels te halen. En maar weer verder naar Swaziland controlepost om daar ook stempels te verzamelen. Door de controle bij de grensovergang. Maar weer werden we tegengehouden want we moesten nog een gate-permissie hebben en 50 Rand (€3) betalen. De gate-permissie moesten we halen naast het loket van de stempels (waar we net waren geweest) en volgende loket daarnaast afrekenen. Hoe erg kan het zijn. De man van de stempels was niet erg spraakzaam geweest naar ons toe. We hadden een tip gekregen om langs de Maguga dam te rijden die in 2001 gereed was. Het was geen omweg en kwamen weer op dezelfde weg terug. De dam was supermooi en de omgeving ook. De navigatie stuurde ons na het bezoek van de dam over een gravelweg, die na een bui drassig was geworden. Het begin ging “goed”, maar na 3 km ging die steil omhoog. Ik haalde net niet de top van de heuvel en moest langzaam achteruit glibberend naar het betonnen bruggetje. Lida vond er niks aan en wilde terug gaan. Draaien was geen optie en met een aanloopsnelheid glibberend en glijdend door de zijkant net de top gehaald. Even verderop weer zo heuvel toen omgedraaid en teruggereden. Blij dat we terug waren weer op de weg. In het Hotel Moutain Inn Mbabane aangekomen werd de auto gelijk gewassen door jongens van het hotel. Inmiddels zitten we al weer aan de drank en kijken wat er speelt in de wereld. Lida en ik hebben geen telefoonbereik, maar wel weer Wifi. De rest van de middag lekker rustig aan gedaan en genieten van het hotel en de omgeving. We zijn nog een dag in Swaziland, maar we hebben nog geen plannen.