Nachtmerrie voor mij

De nacht was een drama voor mij half vier op en bijna geen zender die het voetbal uitzend. Dat komt omdat het op de publieke omroep werd uitgezonden. Nou kon ik het volgen via radio 1 voor het commentaar en beeld via een Arabische zender. Nou hoorde ik de doelpunten eerder dan ik het zag. De lol was er gauw vanaf dus slapen maar. Rond 09.00 uur hebben we de auto gestart en zijn wij op weg gegaan naar Dunedin ongeveer225 km verderop. Het eerste stuk zo’n 100 km alleen maar binnendoor langs de kust en stukken over gravelwegen het NP Catlins. Maar wij kregen er veel voor terug. Mooie uitzichten bij een vuurtoren op Waipapa Point en daarbij 3 zeeleeuwen, die op het strand zaten te spelen. Wij konden ze ongeveer op 10 meter benaderen en het waren 2 vrouwtjes en een mannetje. Het mannetje hield ons in de gaten en kwam brullend overeind als we te dicht bij kwamen. Weer wat verderop een wandeling door het weiland naar Slope Point en daar was het zuidelijkste punt van NZ. Er stond een wegwijzer richting de Noordpool. De afstand was daar 4803 km en ik denk dat we niet dichterbij zullen komen. Het uitzicht daar was ook ontzettend mooi en er stond een harde wind.
Als eerste wat watervallen bij Matei Falls en wat verder het bos in naar Horseshoe Falls blijft een mooi gezicht dat water gekletter. En als laaste de Purakaunui Falls maar daarvoor moesten we weer over gravelwegen rijden. Ik geloof dat het niet mag van de verhuurder maar ik zeg niets. Verder onderweg kwamen we in een dorp waar een familie verzot is op het sparen van theepotten. De hele tuin stond er vol mee. Weer verder gingen we naar Canibal Bay over een gravelweg ongeveer 8 km richting kust daar zouden ook zeehonden zijn dus pakken wij dat ook maar mee. Op het eerste gezicht zagen we niets maar in de verte zagen wij toch wat bewegen. Er lagen 2 zeeleeuwen en af en toe gooien ze wat zand over zich heen. En in de verte lagen er nog 3, die wat actiever waren. Tijdens de terugrit richting de hoofdweg hingen wat wilde zwijnenhuiden en een wild zwijnenkop over een brugleuning te drogen. We zagen niemand daar en Lida heeft met veel afschuw toch maar een paar foto’s geschoten. We hebben over die 100 km 6 uur gereden maar het was de moeite waard.
De laatste 75 km richting Dunedin gingen lekker snel was bijna een rechte weg en het gas kon erop. Op camping aangekomen besloten maar de stad in te duiken het was immers etenstijd en hadden wel trek. Bij een Koreaan vonden we wel wat te bikken een bord gebakken rijst met kip. Het smaakte zeer goed en we waren $ 25 kwijt ongeveer € 17 . Op de camping terug nog even de commentaren doorgenomen over het voetbal, douchen en slapen. Morgen blijven we hier plakken.