Laatste dagen in NZ

Vanochtend toen ik opstond zag ik een camper staan met 2 oudere mensen. De camper, een Bedford uit 1971, zag er nog goed uit evenals de twee mensen. Het was leuk om te zien hoe die mensen de camper klaar maakte voor vertrek. Ik vroeg of het goed was, dat ik een foto mocht maken en de man zei: “ik zet wel de camper wel even in de zon”. Nou ik had de foto’s gemaakt en nam afscheid. De mensen heb ik onderweg later nog gezien, maar de foto’s niet meer. Ik kan ze nergens meer vinden. Heel jammer! We zijn op weg gegaan naar Akaroa aan de kust 80 km ten westen van ons einddoel Christchurch. Inmiddels was het weer beter geworden en het zonnetje scheen heerlijk. Het was vandaag een feestdag voor de Nieuw-Zeelanders. Het was de herdenkingsdag van de eerste wereld oorlog het zgn. Poppy’s day.
Het was een saaie weg en er was niet veel te zien behalve de laatste 15 km. De weg veranderde in een mooie bergroute met vele bochten en steil omhoog. Akaroa ligt aan de kust en is een mooi dorp. Een beetje Frans georiënteerd, dat zagen we aan de namen van de straten. De camping ligt boven op de berg met een uitzicht over de baai van Akaroa. We verdenken de eigenaar van de camping, dat hij ook franse voorouders heeft. Hij kwam een beetje arrogant over. Maar de plek is super en wij kijken uit over de baai. Lida en ik konden vanaf de camping lopend het dorp bereiken via een steile trap naar beneden een tochtje van 10 minuten. Inmiddels stond de thermometer al op 22 graden en zochten een lekker terrasje op aan het water. Het was gezellig druk en genoten van de zon. Rond 17.30 uur keerden we weer richting de steile trap, maar dan naar boven. Het was weer een pittig klimmetje maar dat hadden we er voor over. Op de camping begon de wind de kop op te steken en binnen een half uur was de baai in de mist. Precies op tijd weg daar. Zijn toch De Biltse gevoelens zeker. Later in gezamenlijke keuken met wat mensen gepraat en vele tips gekregen over Sydney. Was gezellig en zo weer laat.