Terug in Vancoucer

De boot kwam om 07.00 uur aan in de haven van Vancouver zoals afgesproken. Het ontbijt werd nog genuttigd en daarna de uitcheck-procedure. We bleven tot 09.15 uur aan boord en werden opgeroepen om het schip te verlaten. Leden van de bemanning zwaaiden ons vriendelijk uit en hopen op een volgend verblijf met ons. Er was nog een schip aangemeerd en we schrokken van het aantal mensen. Gelukkig verliep het vlotjes en zaten binnen een half uur in de taxi. De taxi was zo bij ons hotel en dat voor $10 met 4 koffers. Daar de kamer nog niet gereed was, zijn we gelijk op pad gegaan. De straat uit lopen en met de gratis bus naar de Supensionbrigde. Dat de straat 1 km langs was deerden ons niet we waren immers goed uitgerust. Vancouver is op het eerste gezicht toch wel een grauwe stad. Het viel het ons op de vele zwervers en de coffeeshops en dan bedoel ik niet de Starbucks.
De Supensionbrigde is een houten hangbrug van 135 meter lang en hangt op 70 meter boven Capilano rivier. Dat de brug lekker heen en weer zwaait was natuurlijk voor mij geen reden om netjes recht te lopen. Ze hadden ook een loop in de toppen van bomen van het regenwoud. De klifwalk was leuk om te doen en allemaal op grote hoogte. Daarna lieten we ons afzetten in Stanley park. Een park, dat groter is dan het Central park in New York. Na wat te hebben rond gehuppeld eerst wat eten in het paviljoen. Een hamburger en fish en chips ging er natuurlijk wel in. Lida had bezoek van een baby eekhoorn en gilde nadat het op haar schoen sprong. Het was een mak beestje en snoepte de kruimels van de grond. We kwamen bij de bus een wasbeer tegen, die op zijn gemak de vuilnisbak in dook. Met de bus naar de stoomklok geweest in Gastown. Een ouderwetse stoomklok, dat elk kwartier even van zich laat horen. We vonden het weer genoeg voor vandaag en door Chinatown lopend zijn we naar het hotel gegaan. Het was een km of 3 naar het hotel. Morgen pakken we toch maar de fiets. Vrijdag gaan we op avontuur met de camper.