Kano varen op Lake Clearwater

Vandaag zijn we gaan kanoën op Clearwater Lake. We hadden geïnformeerd bij het Visitor Center waar we dat konden doen. Clearwater Lake in het Wells Gray Provincial Park was de beste en de mooiste optie. Op de weg er naar toe was 65 km, maar op de route waren ook een paar mooie uitkijkpunten. De ranger, zo aardig als die was, wilde wel een kano voor ons reserveren. Voor het geval dat… dan hadden wij er in ieder geval eentje. De weg er naar toe was niet al te best maar te doen. Als eerste Spahats Falls alweer een mooie waterval. Wij zeiden nog tegen elkaar, we zijn wel een beetje waterval moe. Maar het is en blijft mooi om het watergeweld te zien afdalen en elke Falls is bijzonder. De laatste 25 km moesten we over een gravelweg en dat was dikke ellende. De weg zat vol met kuilen en hobbels maar wel gesproeid tegen het stof. Onderweg liep er nog een Mule Deer (hert met grote oren) op de weg en zo te zien een jong beestje. Voorzichtig liep het beestje voor ons uit en schoot tenslotte het bos in. Deze hadden wij nog niet in ons assortiment.
We deden er uiteindelijk 40 minuten over en we verheugden ons al weer op de terugweg.
Omdat wij de kano hadden gereserveerd, was het breekpunt om door te gaan op deze bijzondere weg. Dat de kopjes en de rest van servies nog intact was, is voor ons een raadsel. We melden ons in zwemoutfit bij balie van het kanoverhuur bedrijf. Het papierwerk was zo geregeld. We kregen peddels, zwemvest en een zak mee voor elektronische apparatuur. We kregen een korte demonstratie hoe om te gaan met een kano. De kano lag 2 km verder in het rek op ons te wachten en we reden daar naar toe. Maar goed, dat wij gereserveerd hadden anders waren de mensen naar huis gegaan denk ik. Op dat moment was er niemand op het hele meer te zien. En dat om 12.00 uur. De zon scheen lekker en de lucht was strak blauw. Wij trokken ons zwemvest aan en trokken de kano uit het rek. De spullen in de waterdichte zak en de kano in het water. 3 uur duurde onze tocht op het water waar de rust en stilte heersten. Het was lekker op het water, maar het water was ijskoud. Het meer zo’n 30 km lang en 2 km breed had inmiddels meer kano’s op het water bij terugkomst. Ik wilde nog een duik nemen in het water en begon met de benen. Toen ik geen gevoel meer had in de benen heb ik de duik afgelast. Op de terug weg na de verschrikkelijke gravelweg stak er een zwarte beer over en bleef in de bosjes naar ons loeren. Wij reden voorzichtig voorbij en maakten onze foto’s. Even verderop naar Helmcken Falls een moeder beer met haar twee jongen, die rustig langs de kant van de weg zaten te eten. Ze trok niets van ons aan, maar hield wel haar jongen in de gaten. Het is en blijft toch bijzonder om dit op een paar meter te zien. Bij de Helmcken Falls aangekomen hoorden wij een gebulder en gedonder van jewelste. Het was met 140 meter de hoogste waterval tot nu toe. Het water viel met enorme kracht naar beneden. Op de terugweg kwamen de beren weer uit het bos gelopen en staken op het gemakje over. Toen er een kleintje achter bleef draaide moeder beer zich om en bleef midden op weg staan wachten tot kleintje over stak. Prachtig en leuk om te zien. Het was weer een lekkere dag voor ons en een mooie afsluiter. Even nog wat boodschappen doen en een fles wijn scoren. De boodschappen hebben we zo binnen, maar de wijn gaat niet lukken. Ze hebben hier geen Liquor Store in Town dus wordt het een frisje.
Morgen richting Whistler voor de laatste dagen op het vaste land.