Zwemmen in de Dodezee

Na het ontbijt in ons hotel nemen we afscheid van Jeruzalem. Het hotel is ons uitstekend bevallen. Niet alleen door service en de ruime kamer, maar ook de centrale ligging van het hotel. De tram en de bussen stoppen voor de deur en het openbaar vervoer is perfect en goedkoop. Het autoverhuurbedrijf is vier bushaltes verder en het papierwerk was zo voor elkaar. Wat ons toch wel weer opvalt, is de onvriendelijkheid van de medewerkers. Hier heb je de sleutel en zoekt het verder maar uit. Op weg naar de Dode Zee waar we het volgende hotel hebben geboekt, gaf de navigatie een omweg aan en niet de weg die we wilden gaan rijden. Bij navraag bij de verhuurmaatschappij bleek dat de navigatie de route aan gaf over Israëlisch grondgebied. Nou mochten wij ook deels over Palestijns grondgebied volgens de medewerker. Bij terugkomst bij de auto stond een agent al te schrijven. Dat is snel na 100 meter rijden. Na drie keer sorry en een goede uitleg mochten we gelukkig doorrijden. Even een goed plekje opzoeken om de navigatie opnieuw in te stellen. We hadden de auto geparkeerd naast de muur van de oude stad en een taxichauffeur vroeg ons waarom we hier geparkeerd stonden. Na wat woorden heen en weer begreep hij dat we zoekende waren. Zijn woorden waren “Jullie zijn in het land van God. Je bent nooit verdwaald”. De taxichauffeur bood ons aan om ons op het “juiste pad” te zetten. Na wat zwaaien heen en weer vervolgden wij onze weg. Toch een aardige man ontmoet. Na een tiental kilometers kregen we een checkpoint en na het zien van mijn eerlijke gezicht vervolgden wij onze reis langs de kust van de Dode Zee. Het is toch wel spannend om hier te rijden. Bij aankomst bij het Leonardo Club Hotel Dead Sea in Ein-Bokek is het relaxen. Met ons al inclusief arrangement zijn we eerst gaan lunchen. De Dode zee lag voor de deur en nodigden ons uit voor een plons bij een lekker zonnetje en 25 graden. Lida was er als eerste door en oogde als een luchtbedje in het water. Het was apart te zien hoe ze daar drijft. Hier kan je immers niet zinken in het water, dat tien keer meer zout bevat dan in onze Noordzee. Ik nam een duik en dacht dat zo een haring zich voelde in de pekel. Het prikte aan alle kanten op mijn lichaam, maar voelde glad aan. Heel bijzonder! Na een tijdje in de zon begonnen mijn benen rood te worden en gaf een schraal gevoel. Terug op de kamer het bad vol laten en met veel schuim keerde de originele witte kleur weer terug. Net toen we genoten van het bad klopte de roomservice op de deur. Met sop op mijn lijf nam ik het VIP-pakket een flesje wijn, nootjes, chocola, water en fruit in ontvangst. Dank je wel Leonardo!